Polski kodeks postępowania karnego przewiduje, że każdy kto dowiedział się o przestępstwie ma społeczny (ale nie prawny) obowiązek powiadomić o tym fakcie odpowiednie organy, które są upoważnione do ścigania przestępstw albo prowadzenia postępowania przygotowawczego o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu. Zazwyczaj złożenie zawiadomienia jest w interesie pokrzywdzonego, którego dobra zostały naruszone w wyniku przestępstwa.

Złożenie zawiadomienia i zainicjowanie postępowania karnego jest jednym z możliwych sposobów uzyskania zabezpieczenia roszczeń o naprawienie szkody powstałej w związku z nadużyciami, których dopuścił się pracownik.

Na etapie postępowania karnego możliwe jest dokonanie zajęcia mienia przez organ prowadzący postępowanie przygotowawcze, a następnie zabezpieczenie tego mienia w związku z obowiązkiem naprawienia szkody oraz jako zabezpieczenie roszczeń o naprawienie szkody.

W odmiennej sytuacji znajdują się instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu.  Są one obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub Policję oraz przedsięwziąć niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstw.

Ponieważ jest to ustawowy obowiązek, jego niedopełnienie może powodować zrealizowanie znamienia przestępstwa niedopełnienia obowiązków opisanego w treści art. 231 k.k.